10 χρόνια “Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη”
«Ένας χρόνος με την καρφίτσα της Μελίνας», Λένα Παπαληγούρα, 2013
Η καρφίτσα της Μελίνας κι εγώ. Εδώ Μιλάνο! Πρόβα «Οδύσσειας» στο Piccolo Teatro. Πιάνω τον εαυτό μου να αφαιρείται. Μου θυμώνω! Το μυαλό δεν πρέπει να φεύγει την ώρα της δουλειάς. «Που ταξιδεύεις;», ρωτάει η Βίκυ. Ψάχνω να βρω μέσα μου τι νοιώθω για τη βράβευσή μου..Τιμή, ευγνωμοσύνη, τύχη. Χαρά. Αθώα, παιδική κι απόλυτη, που σου έρχεται να χοροπηδήσεις. Μετά ευθύνη. Αγωνία να φανώ αντάξια των προσδοκιών των ανθρώπων που εκτιμώ. Ψάχνω μέσα μου τι είναι για μένα η Μερκούρη..Σύμβολο. Τόσο αναγκαίο σήμερα. Προσωπικότητα, δυναμικότητα, ταλέντο, μυαλό. Κοιτάζω την καρφίτσα της. Τη φωτογραφία. Την κανονική δεν την πήρα μαζί. Φοβάμαι μην τη χάσω. Νιώθω περήφανη. Και μου το επιτρέπω. Για λίγο. Μέχρι να ξανανιώσω τα κείμενα να με υπερβαίνουν, να ξαναχαθώ στις γραμμές κάποιου έργου προσπαθώντας να δω τι κρύβουν. Συνειδητοποιώ ότι όσο περισσότερο χάνομαι εκεί μέσα τόσο περισσότερο βρίσκω τον εαυτό μου, τόσο πιο ελεύθερη νιώθω. Η δουλειά μου είναι μάλλον ψευδαίσθηση ελευθερίας. Και βραβείο είναι η τύχη να κάνω αυτό που αγαπώ. Χαρά, τύχη, τιμή, ευγνωμοσύνη νιώθω και θέλω να πω ένα τεράστιο «ευχαριστώ» σε όσους με πίστεψαν, αλλά και στη δουλειά μου την ίδια. Γιατί μου δίνει μόνο χαρές.
Το κείμενο αυτό το έγραψα το 2013 δύο μέρες μετά τη βράβευση..Λίγες μέρες αργότερα παρατήρησα στο σώμα μου κάτι κόκκινα σπυράκια..Στις πρόβες στο Μιλάνο χρησιμοποιούσαμε πολύ μακιγιάζ, ανησύχησα μήπως έχω αλλεργία η κάτι κολλητικό και άρχισα να πηγαίνω στους γιατρούς..Πάω λοιπόν σε έναν Ιταλό δερματολόγο.. Σχεδόν δε μιλούσε αγγλικά, δύσκολο να συνεννοηθούμε, μπήκε μέσα η γραμματέας του, κουτσά στραβά κάπως κάτι μου μετέφρασε και κατάλαβα εγώ ότι με ρωτούσε ο Ιταλός αν είχα βιώσει κάτι πολύ έντονο εκείνες τις μέρες..: “Εεε ναι, του λέω, με βράβευσαν με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη.. Ίσως βούρκωσαν τα μάτια μου, ίσως έλαμψε το πρόσωπο μου.
Ήταν η μόνη φράση που ο Ιταλός δε ζήτησε να του μεταφράσουν. “Aaaa Si, Melina Mercouri ” είπε..και πρόσθεσε κάτι στα Ιταλικά..κι η γραμματέας του μετέφρασε “Ααα Ναι Μελίνα Μερκούρη.. βραβείο Μελίνα Μερκούρη.. πως να αντέξει το σώμα σου τέτοια συγκίνηση..!!!”
Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της Μελίνας, ένας Ιταλός με τον οποίο παλεύαμε να συνεννοηθούμε τόση ώρα, τα κατάλαβε όλα..Γιατί αυτό που ήταν η Μελίνα είναι πέρα από λέξεις, πέρα από χώρες. Είναι ψυχή, είναι ταλέντο, είναι δύναμη..
Έγραφε η Μαρία την προηγούμενη εβδομάδα ότι το βραβείο αυτό την έκανε καλύτερο άνθρωπο..Πόσο δίκιο έχει.
Ακόμα σήμερα 4 χρόνια μετά νιώθω την ίδια χαρά, την ίδια ευγνωμοσύνη..
Αυτό που ήταν η Μελίνα μου δίνει δύναμη και έμπνευση. Μου θυμίζει να αναζητώ το φως ακόμα κι όταν γύρω μου βλέπω μονάχα σκοτάδι. Και οι άνθρωποι στο “Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη” μου δίνουν τόσα χρόνια όλη τους την αγάπη..
Μέσα απ’την καρδιά μου ευχαριστώ,
Λένα
Αθήνα 20/2/2017
