10 χρόνια “Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη”
«Ένας χρόνος με την καρφίτσα της Μελίνας», Λένα Δροσάκη, 2015
Χαρά , αποδοχή , πληρότητα , ικανοποίηση . Αυτά τα συναισθήματα βίωσα με την βράβευση μου . Συναισθήματα που ήρθαν να ολοκληρώσουν την έως τότε δημιουργική μου πορεία , αναγκαία για να συνεχίσω , κινητήριος δύναμη . Η αμφισβήτηση του ηθοποιού ως προς τον εαυτό του χαλάρωσε μέσα απ αυτή την ενθάρρυνση . Τα σύννεφα του “αξίζω;”, “είμαι ικανή;”, “προσφέρω;” χάθηκαν και ο καθαρός ουρανός φάνηκε και πάλι . Τώρα όμως υπήρχε και ένας τίτλος για πρώτη φορά “καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός” και μαζί με τον τίτλο ήρθε η ιδέα πως από δω και πέρα οι άλλοι έχουν προσδοκίες από μένα τις οποίες οφείλω να εκπληρώσω . Η συνθήκη αυτή από μόνη της , αυτή η αγωνία που άρχισα να αισθάνομαι έμοιαζε ξαφνικά να με εμποδίζει να δημιουργήσω , να κλείνει τον χώρο μέσα στον οποίο κάτι μπορεί να δημιουργηθεί και να εκφραστεί. Σιγά σιγά παρατηρώντας αυτές τις δυο καταστάσεις , τους δυο πόλους της έκστασης και της αγωνίας κατάλαβα ότι για να βιώνω ισορροπημένα την εξωτερική ενθάρρυνση χρειάζεται να την δίνω εγώ πρώτα στον εαυτό μου. Η κατανόηση αυτή με γύρισε πίσω στο σημείο από όπου ξεκίνησα : να απολαμβάνω την δημιουργική διαδικασία και έτσι πολλά μπορούν να συμβούν ! Όπως ένα τέτοιο βραβείο.
