10 χρόνια “Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη”
«Ένας χρόνος με την καρφίτσα της Μελίνας», Εύη Σαουλίδου, 2007
Κρατάω στα χέρια μου το μικρό μαύρο κουτί. Η καρφίτσα της Μελίνας. Το αεροπλάνο για την Καβάλα φεύγει στις 21.00. Θα το βάλω στη βαλίτσα. Όχι, στη χειραποσκευή. Όχι, στη βαλίτσα.
Όλες τις νύχτες που περάσαμε μαζί, έχει κοιμηθεί κάτω απ’το μαξιλάρι μου. Όπως βάζουν τα κουφέτα..από ανησυχία ”μην τώρα μπουν οι κλέφτες”, την ημέρα την περνούσε σε διάφορα σημεία: κάτω από τον καναπέ. Mέσα στο μαξιλάρι του καναπέ. Σε παπούτσι μέσα. Πίσω απ’τα σαμπουάν. Ανάμεσα στις πετσέτες. Πίσω απ’το καλοριφέρ. Στην τσέπη ενός παλτό στη ντουλάπα. Και κάθε φορά ένας μικρός πανικός να θυμηθείς την τελευταία κρυψώνα. Βγήκαμε, όμως, και βόλτα. Και φυσικά φοβόμουν να μην πέσει. Αλλά να μην ξαναδεί την Αθήνα;
Αναρωτήθηκα για τον πρότερο βίο της. Ένα αντικείμενο που τραβούσε τα βλέμματα, καθότι της Μελίνας Μερκούρη, σε έναν περίπατο ανωνυμίας. Που θα μπορούσε να κοιτάει, όχι να το κοιτάνε. Μετά από χρόνια, μια βόλτα.
Περπατήσαμε την Αρεοπαγίτου, ανεβήκαμε στην Ακρόπολη, σταματήσαμε στο μουσείο. Ένιωθα σα να μην είμαστε μόνο οι δυό μας…κατεβήκαμε την Αμαλίας και την Πανεπιστημίου, ανεβήκαμε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού.
Όταν πήγαμε στην Καβάλα, η μαμά μου συγκινημένη με τη βράβευση, πήρε το μικρό κουτάκι στα χέρια της και το φύλαξε όπως ένα οικογενειακό κειμήλιο.
Ήρθε ο θείος Τάκης, που πάντα κλαίει, η κυρία Κική που διάβαζε πάνω της στιγμές που φανταζόταν, οι θείες, οι γειτόνισσες. Η γοητευτική, μαχητική, σπινθηροβόλα, γενναιόδωρη Μελίνα Μερκούρη ήταν, πιστεύω, τόσο συγγενική, που εύκολα τη φαντάστηκα να πίνει καφέ στο σαλόνι μας, να λέει ιστορίες, να γελάνε όλες μαζί, να παίρνουν δύναμη απ’τα μάτια της κι εκείνη αγάπη απ’τα δικά τους.
Τις προάλλες, τυχαία πέρασα μπροστά από μια προτομή της. Κάθε φορά που τυχαίνει να δω αυτή τη γυναίκα αισθάνομαι πως με ρωτάει: ονειρεύτηκες σήμερα; επαναστάτησες; ερωτεύτηκες;
Και θυμήθηκα τα λόγια της: είμαι ηθοποιός, επάγγελμα και φυσική κλίση. Είμαι πολίτης, χρέος και ευθύνη μου. Και χαιρετίζω κάθε ηθοποιό που νιώθει σαν όπως εγώ.”
