Το 9ο θεατρικό βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την θεατρική σεζόν 2013-2014 απονεμήθηκε ομόφωνα από την επιτροπή του θεατρικού βραβείου του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη που αποτελείται από τους: Μάγια Λυμπεροπούλου (πρόεδρος), Δηώ Καγγελάρη, Ματίνα Καλτάκη, Δημήτρη Λιγνάδη και Ρένη Πιττακή στην κα Λένα Δροσάκη για την ερμηνεία της στα θεατρικά έργα: α) «Ramona Travel-Η γη της καλοσύνης», κείμενο Γλυκερία Μπασδέκη, σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης (ομάδα Bijoux de Kant) στην παράσταση που έγινε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και β) «Πολιτισμός: μια κοσμική τραγωδία», κείμενο Δημήτρης Δημητριάδης, σκηνοθεσία Γιάννης Σκουρλέτης (ομάδα Bijoux de Kant) που παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Η παρουσίαση και η επιμέλεια της βραδιάς έγινε από τον Δημήτρη Λιγνάδη και κατά τη διάρκεια της απονομής προβλήθηκε οπτικοακουστικό υλικό σε live performance από τον Νίκο Μπιτζένη. Η επιτροπή του βραβείου αποφάσισε και έκανε γνωστή στο κοινό την ηλικιακή διεύρυνση των υποψηφίων για το βραβείο Μελίνα Μερκούρη με την κάτωθι ανακοίνωση:
Γιατί επιβάλλεται η ηλικιακή διεύρυνση των υποψηφίων για το Βραβείο Μερκούρη
Τα τελευταία χρόνια οι σημαντικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί στον τρόπο που λειτουργεί η «αγορά» του θεάτρου, επιβάλλουν να διευρυνθεί το χρονικό όριο επαγγελματικής παρουσίας των υποψηφίων για το Βραβείο Μερκούρη. Γιατί ο τεράστιος αριθμός αποφοίτων δραματικών σχολών, που χρόνο με το χρόνο αυξάνεται πέραν κάθε αναλογίας προσφοράς/ζήτησης, έχει οδηγήσει σε φαινόμενα που θολώνουν το τοπίο, δυσχεραίνοντας τη διάκριση ως προς το τι αξίζει και τι όχι. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος των εκατοντάδων παραστάσεων που παρουσιάζονται κατ’ έτος (φέτος υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν τις 1.000!), αφορά απόπειρες μικρού κόστους, στημένες εκ των ενόντων, σε χώρους που δεν είναι απλώς ‘εναλλακτικοί’ αλλά συχνά ακατάλληλοι για παραστάσεις υψηλών κριτηρίων. Εκτός της ευκολίας με την οποία μπορεί κάποιος να κάνει θέατρο σήμερα, το ‘άνοιγμα’ της θεωρίας και της πράξης του θεάτρου σε τρόπους που ακυρώνουν ακόμη και τα βασικά συστατικά της σκηνικής τέχνης, επιτείνουν την εντύπωση «απο-επαγγελματοποίησης» του θεάτρου –όλο και πιο συχνά πια μοιάζει ότι η ενασχόληση με το θέατρο είναι κάτι σαν χόμπι.
Γι’ αυτό πλέον τα 5 χρόνια επαγγελματικής προϋπηρεσίας, που ήταν μέχρι σήμερα κριτήριο για την επιλογή των υποψηφίων για το Βραβείο Μερκούρη, δεν είναι αρκετά για να αποδειχθεί το ταλέντο των νέων ηθοποιών. Πολλές περιπτώσεις επιβεβαιώνουν ότι μπορεί μια ηθοποιός να έχει σταθερή παρουσία για κάποια χρόνια, αλλά σε δουλειές που δεν της έχουν επιτρέψει να δείξει πόσο πραγματικά καλή είναι και γιατί αξίζει να τιμηθεί με το πλέον έγκυρο βραβείο που δίνεται στον τόπο μας για γυναίκες ηθοποιούς.
Από την επόμενη χρόνια, λοιπόν, το Βραβείο Μερκούρη θα αφορά σε υποψήφιες με μια ικανή πορεία στις θεατρικές σκηνές, με συμμετοχές σε παραστάσεις και ερμηνείες σε ρόλους τέτοιες, που να έχουν αναδείξει, και αποδείξει, πέραν κάθε αμφιβολίας και δισταγμού, το ταλέντο τους.
